α. Ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα

Ἐπειδή, λοιπόν, στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα τίποτα δὲν ἔχει συμβατικὴ ὀνομασία, τὰ παιδιὰ στὸ Ἑρμεῖον μαθαίνουν «νὰ βρίσκουν τὴν λεξοῦλα ποὺ κρύβεται μέσα στὴν λεξοῦλα», «νὰ βρίσκουν τῆν καρδοῦλα τῆς λεξοῦλας» καὶ νὰ «βρίσκουν τὴν οἰκογένεια τῆς λεξοῦλας», δηλαδὴ παίζουν παιχνίδια ἐτυμολογίας, παραγωγῆς, σύνθεσης, συνωνύμων κι ἀντιθέτων, διδασκόμενα ἔτσι νὰ ἀντιλαμβάνονται μὲ ἀκρίβεια τὰ νοήματα τῆς ἑλληνικῆς γλῶσσας, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐκφράζονται μὲ απόλυτη σαφήνεια.

Ὁ πλοῦτος, ἡ δομὴ καὶ ἡ ἀκρίβεια ἔκφρασης τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν ὄχι μόνο τελειοποιοῦν τὶς νοητικὲς ἰκανότητες, ἀλλὰ βοηθοῦν τὰ παιδιὰ νὰ κατανοήσουν καὶ νὰ χρησιμοποιήσουν καλύτερα τὴν νέα ἑλληνικὴ γλῶσσα, καθὼς ἡ νεοελληνικὴ προκύπτει ἀπὸ τὴν ἀρχαιοελληνική, ἀλλὰ εἶναι ἀτελὴς καὶ φτωχὴ συγκρινόμενη μὲ ἀυτήν. Στὸ πέρασμα πρὸς τὴν νεοελληνικὴ γλῶσσα δημιουργήθηκαν πολλὰ γραμματικὰ καὶ συντακτικὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα εἶναι ἀδύνατον νὰ γίνουν κατανοητὰ χωρὶς τὴν γνώση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐκμάθηση ξένων γλωσσῶν εἶναι εὐκολότερη σὲ ὅποιον γνωρίζει ἀρχαῖα ἑλληνικά, καθὼς τόσο τὸ λεξιλόγιο, ὅσο τὸ συντακτικὸ καὶ ἡ γραμματικὴ τῶν περισσοτέρων γλωσσῶν στηρίζεται στὴν ἀρχαιοελληνική.

• Στὰ μαθήματα, ὅπου τὰ παιδιὰ ἀντιμετωπίζονται ὥς ξεχωριστὲς προσωπικότητες καὶ ὅχι ὡς σύνολο μίας τάξης, διδάσκονται μύθοι τοῦ Αἰσώπου, ἀποσπάσματα κλασσικῶν συγγραφέων, ἀποσπάσματα ὀρφικῶν κι ὁμηρικῶν κειμένων, οἰκογένειες λέξεων καὶ πλῆθος διδακτικοῦ ὑλικοῦ.
  
  
• Χρησιμοποιῶντας ὀπτικοακουστικὰ μέσα, ζωγραφιές, θεατρικὸ παιχνίδι, γόνιμους διαλόγους καὶ πλούσιες παιγνιώδεις μεθόδους τὰ παιδιὰ μαθαίνουν χωρὶς κούραση κι ἐπιπλέον ἐπιβάρυνση.
  
  
• Οἱ μαθητὲς ἐξασκοῦνται στὴν κατανόηση τῆς ἀρχαιοελληνικῆς γλώσσης, στὴν ἀποστήθιση κειμένων ὥστε νὰ καλλιεργηθεῖ ἡ μνήμη, στὴν καλλιγραφία, στὴν ὀρθὴ ἀπαγγελία κι ἐκφορὰ τοῦ ἑλληνικοῦ λόγου, ἐνῶ παράλληλα μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα γνωρίζουν τὶς ἀπαραίτητες συντακτκὲς δομὲς καὶ τοὺς βασικοὺς γραμματικοὺς κανόνες τῆς γλῶσσης.
  
  
• Συγχρόνως, μὲ ἀφορμὴ τὰ κείμενα, προβληματίζονται, συζητοῦν, φιλοσοφοῦν, διαμορφώνουν ἀπόψεις, γνωρίζουν ἱστορικὰ γεγονότα, μαθαίνουν γιὰ τὴν ζωὴ, τὴν καθημερινότητα, τὶς ἀξίες καὶ γενικότερα τὸν πολιτισμὸ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. Ὅλα πραγματοποιοῦνται ἐν ὥρᾳ μαθήματος, ὥστε τὸ παιδὶ νὰ μὴν ἐπιβαρύνεται μὲ κατ’ οἶκον μελέτη. Βέβαια, παρέχονται καὶ πλούσιες ἀσκήσεις γιὰ ὅποιον θὰ ἤθελε νὰ ἐξασκηθεῖ περισσότερο.