Μαθαίνοντας τὰ παιδιὰ τὴν ἑλληνικὴ μυθολογία γνωρίζουν τὸν θησαυρὸ τῶν κωδικοποιημένων γνώσεων ποὺ περιέχονται σὲ αὐτήν. Κι ἀς μὴν μποροῦμε νὰ ἀποκωδικοποιήσουμε αὐτὲς τὶς γνώσεις, τὰ παιδιὰ ἔχουν νὰ ὠφεληθοῦν σὲ πολλά. Ἐνῷ οἱ μικροὶ μαθητὲς ἀπολαμβάνουν τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν μαγεία τῶν μύθων, οἱ μῦθοι τοὺς προσφέρουν διδάγματα, παραδείγματα ζωῆς καὶ ἤθους, καθὼς κι εὐκαιρίες προβληματισμοῦ. Οἱ μῦθοι ἀποτελοῦν ἀπαραίτητη γνώση προκειμένου νὰ κατανοήσῃ κάποιος τὸ θέατρο, τὴν ζωγραφική, τὴν γλυπτική, τὸν κινηματογράφο κι ὅλες τὶς μορφὲς τέχνης, οἱ ὁποῖες δημιούργησαν ἀριστουργήματα ἐμπνεόμενες ὰπὸ τὴν ἑλληνικὴ μυθολογία. Κυρίως ὄμως, μέσῳ τῆς μυθολογίας, τὰ παιδιά θὰ ἐξοικειωθοῦν μὲ τοὺς πανάρχαιους παπποῦδες τους γνωρίζοντας τὶς ἀξίες, τὸν τρόπο σκέψης καὶ τὴν κοσμοθεωρία τους.
Παρόλο ποὺ ἡ μυθολογία ἀποτελεῖ ἀπαραίτητο προθάλαμο τῆς ἱστορίας καὶ συμβάλλει τὰ μέγιστα τόσο στὴν μόρφωση, ὅσο καὶ στὴν ἠθοπλασία τῶν παιδιῶν, δὲν διδάσκεται ἐπαρκῶς στὸ σχολεῖο. Τὰ σχολικά, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐξωσχολικὰ βιβλία, περιέχουν τοὺς μύθους ἐλλιπεῖς, ἐνῷ τοὺς παρουσιάζουν ἀποσπασματικά, στερημένους ἀπὸ κάποια λογικὴ σύνδεση. Ἐπιπλέον οἱ ἀπεικονίσεις τῶν μυθικῶν προσώπων στὰ βιβλία αὐτὰ συχνὰ παραποιοῦν τὶς μορφὲς τῶν θεῶν καὶ τῶν ἡρώων, ὥστε στὸν εὔπλαστο παιδικὸ ἐγκέφαλο καὶ στὴν εὐαίσθητη παιδικὴ ψυχή, νὰ ἀποκρυσταλλώνονται εἰκόνες ποὺ βαρβαρίζουν ἤ μοιάζουν περισσότερο μὲ γελοιογραφίες, παρὰ μὲ τὶς αὐθεντικὲς ἀρχαιοελληνικὲς μορφές. Ὡς συνέπεια αὐτοῦ τὰ παιδιὰ διαμορφώνουν ἀσυνείδητα λανθασμένες ἐντυπώσεις.
Γι’ αυτὸ τὸ βιβλίο μυθολογίας τῆς σχολῆς «Ἑρμεῖον» ἔχει συγγραφεῖ μὲ μεγάλη προσοχή, συστηματικὴ ἔρευνα, ὑπευθυνότητα καὶ σεβασμὸ στὸ ἀντικείμενό του, ἀντλῶντας τὸ περιεχόμενό του ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὶς ἀξιόπιστες πηγὲς τῶν Ὀρφικῶν ὕμνων, τῶν Ὁμηρικῶν κειμένων καὶ τῶν μεγάλων συγγραφέων τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, (π.χ. Ἠσίοδος, Ἀπολλόδωρος, Στράβων, Παυσανίας, Πλούταρχος κι ἄλλοι).
Τὸ μυθολογικὸ ὑλικὸ ὀργανώνεται χρονικὰ κι αιτιολογικά, παραλείποντας πολλὲς παραλλαγές, ὥστε νὰ γίνεται εὔκολα κατανοητό, εὐμνημόνευτο κι εὐχάριστο στὰ παιδιά. Τὸ κείμενο τοῦ βιβλίου ὑποστηρίζεται ἀπὸ ἀποσπάσματα ἀρχαιοελληνικῶν κειμένων, κυρίως ὀρφικῶν ὕμνων, τοὺ ὁποίους τὰ παιδιὰ μαθαίνουν νὰ κατανοοῦν, νὰ ἀποστηθίζουν καὶ νὰ ἀπαγγέλλουν, ἐνδυναμώνοντας τὶς γλωσσικὲς καὶ μνημονικές τους ἰκανότητες, ἐνῷ παράλληλα διαπιστώνουν τὴν συνέχεια τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἔως σήμερα. Τὸ μάθημα πλαισιώνεται ἀπὸ χάρτες, εἰκόνες κτιρίων καὶ μνημείων, ἄφθονες εἰκόνες ἀγαλμάτων, εἰδωλίων, συμπλεγμάτων, ἀναγλύφων, ἀγγειογραφιῶν καὶ πλῆθος ἄλλων ἀπαραμίλλου κάλλους ἔργων τῆς ἀρχαιοελληνικῆς τέχνης. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὰ παιδιὰ ἀντιλαμβάνονται καλύτερα τὰ μυθικὰ γεγονότα, ἐξοικειώνονται μὲ τὰ ἀυθεντικὰ ἔργα τέχνης, τὰ παρατηροῦν, τὰ ἀναγνωρίζουν καὶ τὰ σχολιάζουν, καλλιεργῶντας τὸ αἰσθητικό τους κριτήριο. Κυρίως, ὄμως, γνωρίζουν τὶς μορφὲς τῶν μυθικῶν προσώπων, ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως τὶς ἔπλασαν οἱ δημιουργοί τους.
