Γιὰ τὴν βελτίωση αὐτῆς τῆς κατάστασης χρειάζεται βαθιὰ κι οὐσιαστικὴ παιδεία. Τὰ συστήματα παιδείας τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας δοκιμάστηκαν στὸν χρόνο κι ἔδειξαν πὼς δημιούργησαν ἀξεπέραστους φιλοσόφους, ἐπιστήμονες, στρατηγούς, καλλιτέχνες κλπ, τοὺς ὁποίους ἀκόμη θαυμάζουμε καὶ μελετᾶμε παγκοσμίως. Κυρίως, ὄμως, ἡ ἀρχαιοελληνικὴ παιδεία δημιούργησε ἕναν τεράστιο ἀνθρωποκεντρικὸ πολιτισμὸ ἐναρμονισμένο μὲ τὴν φύση, ὁ ὁποῖος πρεσβεύει ἀξίες καὶ ἰδανικὰ ποὺ μποροῦν νὰ διαμορφώσουν ἐλευθέρους, ἰσορροπημένους κι εὐτυχισμένους ἀνθρώπους. «Τὸ εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, τὸ δ' ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον» Περικλέους ἐπιτάφιος λόγος, Θουκυδίδης.
Τὸ Ἑρμεῖον ἀποσκοπεῖ νὰ διδάξει στὰ παιδιὰ τὴν αρχαιοελληνικὴ γλῶσσα καὶ τὸν ἀρχαιοελληνικὸ πολιτισμὸ μὲ ὅ,τι αὐτὸς πρεσβεύει. Ἔτσι τὰ παιδιὰ ἀφ’ ἑνὸς θὰ ἐνισχύσουν τὶς γλωσσικὲς καὶ κατὰ συνέπειαν νοητικές τους ἰκανότητες, ἀφ’ ἐτέρου θὰ διαμορφώσουν εὐθυκρισία, ἀντίληψη, αἴσθηση τοῦ μέτρου, ἦθος, πρότυπα, ἀξίες, ἰδανικά. τρόπον τοῦ σκέπτεσθαι καὶ γενικότερα κοσμοθεωρία. Τὰ ἐφόδια ποὺ θὰ ἀποκομίσουν δὲν θὰ τὰ ὠφελήσουν μόνο στὴν σχολική τους σταδιοδρομία, ἀλλὰ θὰ τὰ συνοδεύουν σὲ ὅλη τους τὴν ζωή βοηθῶντας τα νὰ διαχειριστοῦν ὁποιαδήποτε περίσταση τοὺς παρουσιαστεῖ.
Γιὰ νὰ ἐπιτύχει τοὺς διδακτικούς του στόχους τὸ Ἑρμεῖον ἐπιστρατεύει πλῆθος παιγνιωδῶν καὶ παιδοκεντρικῶν διδακτικῶν μεθόδων σὲ συνδυασμὸ μὲ πολυετὴ διδακτική ἐμπειρία σὲ παιδιά. Ἀποφεύγει νὰ ἐπιβαρύνει τοὺ μικροὺς μαθητὲς μὲ μία ἐπιπλέον ἐξωσχολικὴ δραστηριότητα, ποὺ θὰ εἶναι ἀνώφελη, ἄν ἀντιμετωπιστεῖ ὡς ἀγγαρεία. Γι’αὐτὸ στὰ μαθήματα τὰ παιδιὰ ἐνθαρρύνονται νὰ συζητοῦν καὶ νὰ ἐκφράζουν τὴν γνώμη τους. Ἡ γνώση τοὺς προσφέρεται ὡς δική τους κατάκτηση κι ὄχι ὡς ἔτοιμη πληροφορία. Ὅλα τὰ διδακτικὰ ἀντικείμενα εἶναι ἐπενδεδυμένα μὲ πλούσιες εἰκόνες, ὀπτικοακουστικὸ ὑλικό, τραγούδια, παιχνίδια, ζωγραφιές, θεατρικὰ δρώμενα καὶ κατασκευές. Χρησιμοποιῶντας αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα διδακτικὰ μέσα τὸ Ἑρμεῖον καλλιεργεῖ στὰ παιδιὰ τὴν φιλομάθεια. Τὸ Ἑρμεῖον ἐπιθυμεῖ οἱ μαθητές του νὰ εἶναι χαρούμενοι καὶ ἰκανοποιημένοι.
